pandunia

Pandunia - jezyk światowych kontaktów

Wstęp

Ten artykuł opisuje, dlaczego i jak Pandunia została stworzona, by być równo światowym językiem pomocniczym.

Pełny obraz

Wiele ludzi jest przyzwyczajonych do patrzenia na taką mapę świata. To sławna mapa w odwzorowaniu Merkatora. Niestety, okropnie zniekształca powierzchnię lądową.

Dlaczego tak jest? Ziemia jest trójwymiarową kulą i narysowanie jej na płaskiej, dwuwymiarowej mapie, nie jest łatwe. Odwzorowania równopowierzchniowe, jak odwzorowanie Equal’a-Earth’a poniżej, pokazują poprawnie pola lądów. Porównaj powierzchnie Grenlandii i Afryki na tych dwóch mapach. W odwzorowaniu Merkatora Grenladia wygląda na większą, ale odwzorowanie Equal’a-Earth’a pokazuje poprawnie, że w rzeczywistości Afryka jest 14 razy większa od Grenlandii.

Taki jest świat naturalny. Żyjemy też w świecie ludzkim, który jest podzielony granicami między państwami. Na normalnej mapie politycznej, rozmiary państw są zdefiniowane ich powierzchnią geograficzną.

Jakkolwiek, mapa poniżej jest oparta o populację państw, nie ich powierzchnię geograficzną.

W naszej opinii, język ogólnoświatowy powinien reprezentować świat ludzki. Każda część świata, każda kultura, powinna być traktowane uczciwie i demokratycznie. Gramatyka powinna być łatwa dla każdego. Cechy lig językowych, jak standardowy język europejski nie są odpowiednimi wskazówkami dla języka światowego. Gramatyka powinna być raczej zbudowana z rzeczy uniwersalnie znanych lub uniwersalnie uważanych za łatwe.

Języki świata i języki światowe

15 najpowszechniej używanych języków świata jest wymienione w tabeli poniżej. Tabela jest posortowana według liczby rodzimych użytkowników. Te liczby są szacunkami opartymi na danych z Ethnologue i Wikipedii.

L. p. Język Rodzimi użytkownicy Nierodzimi użytkownicy
1 Mandaryński chiński 899 milionów 178 milionów
2 Angielski 500 milionów 510 milionow
3 Hiszpański 500 milionów 70 milionów
4 Hindi-urdu 438 milionów 214 milionów
5 Arabiski 290 milionów 132 milionów
6 Portugalski 230 milionów 32 milionów
7 Bengalski 226 milionów 19 milionów
8 Rosyjski 160 milionów 115 milionów
9 Pundżabski 146 milionów 1 milionów
10 Japoński 130 milionów 1 milionów
11 Niemiecki 95 milionów 15 milionów
12 Hausa 85 milionów 65 milionów
13 Francuski 80 milionów 192 milionów
14 Telugu 80 milionów 12 milionów
15 Indonezyjski 77 milionów 204 milionów

Te liczby pokazują, że mandaryński chiński jest jak dotąd największym językiem świata, licząc według rodzimych użytkowników, ale angielski jest językiem z największą liczbą nierodzimych użytkowników. Liczby użytkowników obu języków osiągają jeden miliard. Jakkolwiek, poniżej są języki, których użytkownicy są też liczeni w setkach milionów.

Szacuje się, że na świecie używa się około 6000 różnych języków.

Jakkolwiek, rodzimi i nierodzimi użytkownicy 5 najpowszechniej używanych języków razem sumują się do ponad połowy populacji świata. Również te 5 języków dobrze reprezentuje różne typologie językowe i reprezentują 5 głównych działów międzynarodowych słownictw.

Pismo i wymowa

Najpowszechniejszy alfabet

Na świecie jest wiele systemów pisma, niewiele z nich stało się międzynarodowe. Chińskie znaki “hanzi” są używane w japońskim, gdzie znane są jako “kanji”. Pismo arabskie jest używane do zapisywania języka urdu w Pakistanie i Indiach. Jakkolwiek, tylko alfabet romański stał się naprawdę międzynarodowy. Jest używany przez w wiele europejskich i amerykańskich języków, ale też przez języki afrykańskie (w tym hausa i suahili) i przez kilka ważnych języków w Azji, turecki, indonezyjski i wietnamski.

Standardowy chiński jest pisany chińskimi znakami, które tworzą system tak skomplikowany, że dzieci w szkołach są najpierw uczone alfabetu rzymskiego. Ten system romanizacji jest znany jako Pīnyīn.

Dlatego jest jasne, dlaczego Pandunia jest zapisywane alfabetem rzymskim.

Tylko pięć samogłosek

Angielski i chiński mają bogate zasoby samogłosek. Angielski ma od 14 do 20 samogłosek, zależnie od dialektu. Standardowy chński ma 9 samogłosek (i wiele więcej cech samogłosek innych niż jakościowe). To stosunkowo duże liczby, zważając, że globalnie średni zasób samogłosek to tylko od 5 do 6 samogłosek.

Pandunia ma tylko 5 monoftongów: a, e, i, o, u. Pod tym względem, blisko jej do takich języków jak hiszpański, suahili, japoński i indonezyjski, które mają proste zasoby samogłosek.

Powszechne spółgłoski

Zasób spółgłosek Panduni jest mniejszy niż angielskiego, mandaryńskiego i polskiego. Większość liter spółgłosek jest wymawiana tak samo we wszystkich trzech językach. Tabela poniżej pokazuje, jak spógłoski są mapowane z Panduni na angielski i mandaryński. Dźwięki, które są w angielskim, mandaryńskim i polskim, ale nie w Panduni, są umieszczone w nawiasach.

  Pandunia Angielski Mandaryński Pinyin Polski
Nosowe m n ng m n ng m n ng m n ng (m’ ń)
Zwarte p b t d k g p b t d k g p b t d k g p b t d k g (p’ b’ t’ d’ k’ g’)
Płynne l r y v l r y w l r y w (yü) l r j ł (l’ r’)
Syczące s z sh s z sh (zh) s z* sh (x) s z sz (ż sz’ ż’ ś ź ch ch’)
Szczelinowe f h f h (v th dh) f h f h (w f’ w’)
Zwarto-szczelinowe ch j ch j ch zh (q j c) cz dż (c dz ć dź)

Proste wzory sylab

Wzory sylab różnią się między językami. Na przykład w japońskim najtrudniejszy typ sylaby to CVN, gdzie C to spółgłoska, V to samogłoska a N to spółgłoska nosowa. To nadaje japońskiemu bardzo wokaliczne brzmienie. Natomiast angielski i polski mogą mieć bardzo trudne sylaby, na przykład “sprints” (CCCVNCC) w angielskim i “przestępstw” (CCVCCVCCCCC) w polskim.

Pandunia jest gdzieś po środku. Większość słów składa się z prostych sylab CV, ale są możliwe też bardzej skomplikowane, szczególnie w międzynarodowo znanyc słowac technicznych. Na przykład kristal (kryształ) jest uznawany za skomplikowane słowo w Panduni. Z bardziej złożonymi zapożyczeniami można sobie poradzić na dwa sposoby.

  1. Wybrać prostszy wariant z innego języka. Na przykład słowo na “projekt” jest wzięte z wersji francuskiej projete.
  2. Rozbić skupienia spółgłosek dodając samogłoski. Na przykład “sport” stałoby się sporte. Wiele języków robi coś podobnego. Porównaj portugalskie “esporte” i japońskie “supōtsu”.

Regularny zapis

Ortografia angielska jest notorycznie nieregularna. Pīnyīn został stworzony później, w latach 1950-1959, ale niestety też ma kilka nieregularności, po prostu dlatego, że w mówionym chińskim jest więcej dźwięków niż jest liter w alfabecie rzymskim; ale nadal, w porównaniu do angielskiego, Pīnyīn jest bardzo regularny. Na przykład, angielskie rymy my, sigh, lie, i rye byłyby zapisane w Pīnyīn jako mai, sai, lai, rai.

Pandunia może być zapisywana regularnie, bo ma mniej dźwięków mowy (24) niż jest liter w podstawowym alfabecie rzymskim (26). Alfabet Panduni to:
a b c d e f g h i j k l m n o p r s t u v x y z

Pandunia ma doskonałą zgodność liter i dźwięków. Jedna litera odpowiada tylko jednej głosce. Głoska jest reprezentowana przez dokładnie jedną literę. Każde słowo jest wymawiane tak, jak jest pisane.

Łatwy akcent

Teksty w Pīnyīn są przeładowane znakami diakratycznymi jak w “Wǒmen yě huì shuō zhōngguòhuá.” Oznacają one tony. W standardowym chińskim każda sylaba jest wymawiana jednym spośród czterech tonów lub nieoznaczonym tonem neutralnym.

Angielski nie ma tonów, ale ma akcent. Akcent jest zmienny w angielskim, więc pozycja akcentu jest nieprzewidywalna. W zapisanym wyrażeniu, jak “totally fantastic personnel”, nic nie wskazuje na to, że każde słowo ma akcent na inna sylabę. Gdyby akcent był oznaczany znakem diakryrycznym, wyglądałoby to mniej więcej tak: “tótally fantástic personnél”.

Tony są trudne do nauki dla ludzi nieprzyzwyczajonych do nich. Zmienny akcent jest trudny do nauki dla ludzi przyzwyczajonych do stałego akcentu. Ani ton ani zmienny akcent nie są potrzebne w języku międzynarodowym.

Pandunia ma stały akcent. Pada on na sylabę przed ostatnią spółgłoską. O tak: mi ván lóga gúd dúnia báshe.

Pandunia nie ma tonu leksykalnego.

Relatywnie prosta budowa

Języki mogą być skategoryzowane według dwóch parametrów.

Powszechnie używane języki mogą być według tych parametrów podzielone na cztery typy.

  1. Języki analityczne – Słowa składają się z niewielu, wyraźnych części.
    • mandaryński chiński
  2. Języki analityczne fleksyjne – Słowa składają się z niewielu, połączonych części.
    • angielski
  3. Języki aglutynacyjne – Słowa składają się z wielu, wyraźnych części.
    • japoński, indonezyjski, telugu
  4. Języki syntetyczne fleksyjne – Słowa składają się z wielu, połączonych części.
    • hiszpański, portugalski, francuski
    • niemiecki, rosyjski, polski
    • hindi-urdu, bengalski, pundżabski
    • arabski, hausa

Zazwyczaj języki mieszają różne typy. Na przykład, w angielskim liczba mnoga może być utworzona na kilka różnych sposobów. Many a cat jest wyrażeniem analitycznym składającym się z trzech osobnych słów. Cats jest słowem aglutynatywnym składającym się z dwóch wyraźnych części (cat i -s). Leaves jest połączonym słowem, składającym się z dwóch części (leaf i -s).

Pandunia należy do pierwszego typu. Jest językiem analitycznym. Jej słowa składają się z niewielu części, które są łatwe do rozdzielenia. To dobra cecha, bo sprawia, że język jest łatwiejszy w nauce i użyciu w porównaniu z językami, w których słowa zazwyczaj są długie i składają się z wielu części.

Części słowa

Słowo składa się z rdzenia i opcjonalnych zrostków dołączonych do rdzenia. Języki przedrostkowe umieszczają zrostki przed rdzeniem, a języki przyrostkowe umieszczają zrostki po rdzeniu. Niektóre języki umieszczają zrostki po obu stronach albo nawet w środku rdzenia. Zazwyczaj języki używają kilku różnych metod. Na przykład polski używa i przedrostków (np. za-pis) i przyrostków (mił-ość).

Języki przyrostkowe są najpowszechniejsze. Języki indoeuropejskie, telugu, chiński i japoński są głównie przyrostkowe.

Chiński nie ma fleksji. Słowa są tylko łączone w większe słowa. Niektóre słowa mają specjalne znaczenie, gdy są częścią większego słowa. Te tak zwane morfemy związane są z grubsza jak przyrostki.

Polski, angielski, hiszpański i hindustani używają głównie systemu rdzenia i zrostka. Znaczenie jest zmieniane dodawaniem części zależnych przed i po rdzeniu. Na przykład “balkoniki” składa się z rdzenia balkon i zrostków -ik (który dodaje znaczenie małości) i -i (który nadaje liczbę mnogą). Większość zrostków nie może pojawiać się sama i potrzebuje rdzenia.

Język arabski używa transfiksów (również znanych jako system rdzenia i wzoru). Rdzeń składa się z (zazwyczaj trzech) spółgłosek i jest odmieniany przez wprowadzanie wzorów samogłosek między nimi. Arabski ma też wiele przedrostków i przyrostków do tworzenia dodatkowych słów.

Pandunia używa systemu rdzenia i zrostka. Zasady tego systemu są znane większości ludzi. Nowe słowa mogą być łatwo tworzone.

Szyk słów

W językach świata są używane różne szyki słów. Kilka najważnieszych przestrzeni szyków słów to:

Tabela poniżej pokazuje, jakie są typowe szyki słów w kilku ważnych językach świata.

Język Zdanie Liczebnik Przymiotnik Podrzędne Przyimek
Angielski SVO LiczRz PrR RzZd pre
Chiński SVO LiczRz PrR ZdRz post
Hiszpański SVO LiczRz RPr RzZd pre
Hindi-urdu SOV LiczRz PrR ZdRz post
Arabski VSO oba RPr RzZd pre
Rosyjski SVO LiczRz PrR RzZd pre
Francuski SVO LiczRz RPr RzZd pre
Indonezyjski SVO LiczRz RPr RzZd pre
Japoński SOV LiczRz PrR ZdRz post
Suahili SVO RzLicz RPr RzZd pre

Również inne szyki słów są możliwe. Na przykład w polszczyźnie, która zazwyczaj używa szyku SVO w zdaniach oznajmujących, jest możliwie praktycznie każdy szyk; na przykład zdania “Ala ma kota”, “Kota ma Ala” wyrażają to samo i należą do języka polskiego.

Jak można zauważyć w powyższej tabeli, języki nie są zgodne, co do szyków słów. Istnieją trzy główne typy języków:

  1. Języki, w których główne słowo pojawia się pierwsze mają zazwyczaj SVO, RzLicz, RPr, RzZd i prepozycje.
  2. Języki, w których główne słowo pojawia się ostatnie mają zazwyczaj SOV, LiczRz, PrR, ZdRz i postpozycje.
  3. Języki z mieszanymi lub wolnymi szykami zdań.

Trzeci typ jest najbardziej atrakcyjny dla międzynarodowego języka sztucznego, który powinien być przyjazny dla wielu ludzi z różnymi zwyczajami mówienia. To czyni język nie tylko uniwersalnym, ale też bardziej interesującym!

Słowa świata

Światowe dziedzictwo słów

Angielski i hiszpański niosą dziedzictwo łaciny i greki, które ogromnie wpłynęły na wszystkie języki Europy, Ameryki i i dalej, w tym francuski, portugalski, włoski, niemiecki, polski i rosyjski.

Mandaryński chiński niesie sinickie dziedzictwo języka starochińskiego, który ogromnie wpłynął na wszystkie inne języki wschodniej Azji, w tym japoński, koreański, wietnamski i inne odmiany chińskiego.

Hindi-urdu niesie dziedzictwo sanskrytu, który wpłynął też na inne języki południowej i południowo-wschodniej Azji, w tym bengalski, pendżabski, telugu, tamilski, birmański, khmerski, tajski, malajski i indonezyjski.

Arabski i hindi-urdu (bardziej urdu niż hindi) niosą persko-arabskie dziedzictwo, które ogromnie wpłynęło na języki w centralnej, południowo-zachodniej, południowej, południowo-wschodniej Azji i północnej, zachodniej i wschodniej Afryce, w tym turecki, perski, bengalski, pendżabski, telugu, indonezyjski, hausa, wolof, amharski, oromo, somalijski i suahili.

Słowa zachodnie

Zazwyczaj słowa zachodnie mają nastepującą strukturę: przedrostek + rdzeń + przyrostek. Zwykle rdzeń kończy się spółgłoską.

Na przykłąd w hiszpańskim rdzeń cort- (krótki) może być łączony z zrostkami, by uzyskać różne rodzaje słów.

Polski używa podobnych zrostków.

Pandunia zapożycza rdzenie z zachodnich słów. Cel to wybranie formy, która brzmi znajomo dla użytkowników jak największej liczby języków, jak to możliwe.

Rdzeń Panduni Polski Angielski Portugalski Hiszpański Francuski Niemiecki Rosyjski
korte krótki short curto corto court kurz korotkiy
nove nowy new novo nuevo nouveau neu novıy
marche marzec march marcha marcha marche Marsch marš
posta poczta post (mail) (postal) posta poste Post počta

Słowa sinickie

Słowa sinickie to słowa z języka średniochińskiego, które są używane dziś w językach Azji wschodniej, w tym chińskich, japońskim, koreańskim i wietnamskim. Słowa sinickie to słowa jednosylabowe lub słowa złożone z elementów sylabicznych.

Średniochiński miał ton leksykalny. Dzisiejsze języki chińskie i wietnamski mają tony, ale nie są one takie same jak w średniochińskim. Japoński i chiński nie są językami tonalnymi, więc zignorowały tony. Również Pandunia Pandunia ignoruje tony. (Ignorowanie tonów jest jak ignorowanie akcentu tonicznego lub akcentu dynamicznegoe w innych językach źródłowych.)

Średniochiński miał niewymawiane spółgłoski zwarte, które są zazwyczaj pisane jako -p, -t i -k. Kantoński, wietnamski i koreański zostawiają je, tak jak były. Mandaryński usunął je. Japoński dodał samogłoski, by ułatwić wymowę. Pandunia zostawia końcowe spółgłoski zwarte i dodaje normalne przyrostki części mowy.

字 Rdzeń Panduni Kantoński Mandaryński Japoński Koreański Wietnamski
水 sui sui shuǐ sui su thuỷ
中 jung zung zhōng chū jung trung
心 shim sam xīn shin sim tâm
門 mun mun mén mon mun (môn)
問 ven man wèn mon mun vấn
讀 duga duk dú doku dog đọc
出 chut cœt chū shutsu chul xuất
索 sok sok suǒ saku sæg  
惡 aga ok è aku ag ác

Używanie zrostków Panduni do rdzeni sinickich mogą na początku wydawać się nietypowe, ale to nic nowego – sinickie slowa są już odmieniane w koreańskim!

Proste zdania

W tym rozdziale porównamy struktury zdań Panduni z polskim, angielskim i chińskim.

Normalny szyk zdania to podmiot-orzeczenie-dopełnienie – tak jak w polskim, angielskim i chińskim.

Polski:     Ja kocham cię, a ty kochasz mnie.
Angielski:  I love you, and you love me.
Pandunia:   mi love tu, tu love mi.
Chiński:    Wǒ ài nǐ, nǐ ài wǒ. (我爱你，你爱我。)

Czasownik be jest używany, gdy pacjens pojawia się pierwszy w zdaniu. (To tak zwana strona bierna.)

Polski:     Jabłka były zjedzone.
Angielski:  The apples were eaten.
Pandunia:   aple be yam.
Chiński:    Píngguǒ bèi chī le. (苹果被吃了。)

be jest zapożyczeniem ze standardowego chińskiego, ale jest też podobne do niektórych użyć polskiego “być” i angielskiego “to be”.

Polski:     To nie może być zjedzone.
Angielski:  It can not be eaten.
Pandunia:   da no kan be yam.
Chiński:    Tā bù néng bèi chī. (它不能被吃。)

Jak chiński, Pandunia nie oznacza czasowników końcówkami jak “-ić” lub słowami jak “to”.

Polski:     Zapraszam go do wypicia kawy.
Angielski:  I invite him to drink coffee.
Pandunia:   mi plis da yam kafe.
Chiński:    Wǒ qǐng tā hē kāfēi. (我请他喝咖啡。)

W Panduni i chińskim, rzeczowniki mogą być w liczbie pojedynczej lub mnogiej zależnie od otaczających je słów. Nie ma zakończenia liczby mnogiej jak -i w polskim. Również czasowniki nie są odmieniane. Jedno słowo w jednej słowie si jest używane zamiast jestem, jest, byłem, byliście, będziemy…

Polski:     To jest jabłko.
Angielski:  It is an apple.
Pandunia:   da es aple.
Chiński:    Tā shì píngguǒ. (他是苹果。)

Polski:     To są jabłka.
Angielski:  They are apples.
Pandunia:   di es aple.
Chiński:    Tāmen shì píngguǒ. (他们是苹果。)
This site is open source. Improve this page.